Catriona Ward studeerde Engels in Oxford en Creative Writing aan de University of East Anglia. Het laatste huis geldt als haar internationale doorbraak: het werd uitgeroepen tot thriller van de maand in The Times, The Observer én The Guardian en ook de filmrechten werden verkocht. Catriona woont in Londen en Devon.

afzonderlijk boeken

Het laatste huis – Onderhuids – Zonnewijzer

Het laatste huis Catriona Ward-min
Het laatste huis (2021)
FBI-agent Web London heeft een vlekkeloze reputatie en een uitstekende staat van dienst. Maar tijdens een inval van zijn eenheid in een drugspand gaat het helemaal mis. Het blijkt een hinderlaag te zijn en het complete team komt om het leven... met uitzondering van London. Londons mysterieuze ontsnapping aan de dood roept nogal wat vraagtekens op binnen de FBI. Is hij een lafaard die zijn collega's in de steek liet, of, nog erger, een verrader die ze in de val heeft gelokt? Vastberaden om zijn onschuld te bewijzen stelt London een eigen onderzoek in en gaat op zoek naar de enige getuige, de tienjarige Kevin Westbrook, die kort na de schietpartij is verdwenen. Maar de FBI en London zijn niet de enigen die op zoek zijn naar Kevin... Dan komen de aanwijzingen boven water die erop wijzen dat de hinderlaag en Kevins verdwijning verband houden met een gijzelingsactie van enkele jaren daarvoor.

Recensie : Het heeft lang geduurd voordat dit boek me greep. Ik begreep er niets van, vond het warrig en onbegrijpelijk. Maar ik ben wel heel blij dat ik heb doorgelezen, want toen het kwartje eenmaal viel kon ik niet meer stoppen. Ik heb wel eens eerder een boek gelezen over dis, maar nog nooit zo invoelend.

Onderhuids Catriona Ward-min
Onderhuids (2023)
In een huisje dat uitkijkt over de winderige kust van Maine, is Wilder Harlow begonnen aan het laatste boek dat hij ooit zal schrijven. Het gaat over de eindeloze zomerdagen die hij als tiener doorbracht in Whistler Bay en over de seriemoordenaar die het kleine vakantieplaatsje tot zijn jachtterrein maakte. Over de dag dat hij en zijn vrienden, Nat en Harper, een verschrikkelijk geheim ontdekten in een van de grotten in de baai. Ze sloten op die onvergetelijke dag, zo lang geleden, een pact waarvan de weerklank nog steeds hun levens bepaalt. Hoe meer Wilder schrijft, hoe minder hij op zijn geheugen kan vertrouwen. Hij begint aan zichzelf te twijfelen en dingen te zien die gewoonweg niet echt kunnen zijn - briefjes die duidelijk door iemand in het huisje zijn verstopt, maar de enige persoon die ze geschreven kan hebben is dood; een vrouw met donker haar die lijkt te zijn verdronken, maar nog om hulp roept; en hele hoofdstukken in zijn manuscript waarvan hij zich niet kan herinneren dat hij ze heeft geschreven. Wie, of wat, maakt Wilder gek? Nu hij zijn eigen ogen niet meer kan geloven, begint Wilder te vrezen dat dit niet alleen het laatste boek is dat hij ooit zal schrijven, maar dat het hoogstwaarschijnlijk ook het allerlaatste is wat hij zal doen in zijn leven.

Recensie : 

Zonnewijzer Catriona Ward-min
Zonnewijzer (2022)
Diep in de woestijn heb ik mijn oude zelf begraven. Nu moet ik er iemand anders achterlaten... Rob leeft in angst. Angst voor haar oudste dochter Callie, die kleine botten verzamelt en fluistert tegen denkbeeldige vrienden. En angst voor haar jongste dochter Annie, omdat ze bang is voor wat Callie haar zal aandoen. Rob ziet een duisternis in Callie, een die haar doet denken aan de familie die ze achterliet. Ze besluit Callie mee te nemen naar haar ouderlijk huis, dat de naam ‘Zonnewijzer’ draagt, diep in de Mojave-woestijn. En daar zal ze een vreselijke keuze moeten maken. Callie is bang voor haar moeder, die haar met andere ogen lijkt te zien. Rob begint geheimen over haar verleden te vertellen die Callie zowel verontrusten als opwinden. En Callie begint zich af te vragen of slechts één van hen Zonnewijzer levend zal verlaten.

Recensie : Om en om meekijkend met de hoofdpersonen speelt het verhaal zich voor onze ogen af, zolang de schrijfster beeldend vertelt over de omstandigheden en de omgeving weet ze me te boeien, maar zodra we mee kijken in de belevingswereld van deze hoofdpersonen raakt ze me kwijt, helaas. Hoe verder ik in het boek vorder, hoe minder het verhaal me gaat boeien. En dat is juist niet de bedoeling bij een thriller.
Ik zie dit boek als een eenmalige kennismaking met het genre en laat dit genre in het vervolg links liggen.