Viveca Sten (Bergstedt, 1959) is een vooraanstaande Zweedse advocaat en daarnaast een succesvol auteur van zowel juridische non-fictie als thrillers. Ze studeerde rechten aan de universiteit van Stockholm. Sten maakte haar thrillerdebuut in 2008 met de whodunit  I de lugnaste vatten  (vertaald als Stille wateren). Het verhaal speelt zich af op het het eiland Sandhamm dat vlak voor de kust bij Stockholm ligt. Niet heel toevallig omdat het voor Sten en haar familie een geliefd eiland is, waar ze ook een vakantiehuis hebben. Stille wateren  werd in Zweden tot een televisieserie bewerkt.

Sandhamn

Personage : Het eiland Sandhamn. 

Recensie : Hoewel ik daar nog nooit geweest ben, toch kon ik de sfeer op het eiland Sandhamm proeven. Het verhaal was heel beeldend. Ik kon het als een film voor me zien. De dialogen waren ook erg levendig. De hoofdpersonen kwamen echt tot leven. En iedereen met zijn eigen problemen. Dat maakte het voor mij erg boeiend om te lezen. Het einde was erg verrassend en spannend! Groot was mijn vreugde toen ik erachter kwam dat er meerdere delen zijn. Op naar de volgende!

Recensie :  Aardig verhaaltje maar ook niet meer dan dat. Spannend vind ik het nergens en het ‘gezeur’ van Nora en haar huis (en huwelijk) heb ik nou wel gehad. Het voegt voor mij niks toe, dat vond ik ook al in het eerste boek. Plot zit goed in elkaar, dat dan weer wel en het heeft lekkere korte hoofdstukken waardoor het vlot leest.

Recensie :  Ik vond het een super spannend boek tot het einde. De beschrijvingen over het leven in het hoge noorden zijn zo verteld dat het precies echt is. Het leest als een trein.

Recensie :  Het verhaal is erg spannend want in de eerste instantie heb je als lezer helemaal niet door wat alles met elkaar te maken heeft. Tot op het laatst toe wist ik niet wie de dader was en ik vond het dan ook een grote verrassing! Ik heb het heel graag gelezen! Op naar de volgende!

Recensie :  Het boek leest vlot weg, al zijn de hoofdstukken wel zeer kort. (soms maar anderhalve bladzijde) Nu heb ik het boek in Zweeds gelezen, en vond ik die korte hoofdstukken nog wel aangenaam, maar indien ik dit boek in het Nederlands had gelezen, had mij dit toch wel gestoord. Kortom: leuk als tussendoortje, maar ook niet meer dan dat.

Recensie : Heb Richting het kwaad met plezier gelezen.