LARA TAVEIRNE (1983) publiceerde in 2014 De kinderen van Calais, een indrukwekkende roman waarmee ze de Vlaamse Debuutprijs in de wacht sleepte. Ook werd het boek genomineerd voor de Bronzen Uil, bewerkt voor theater, en het wordt momenteel verfilmd door Ann-Julie Vervaeke. Een jaar na haar debuut verscheen Hotel zonder sterren, een liefdesverhaal dat diep onder de huid van haar lezers kroop.

afzonderlijk boeken

De kinderen van Calais – Hotel zonder sterren – Kerkhofblommenstraat – Pluto – Wolf

De kinderen van Calais Lara Taveirne-min
De kinderen van Calais (2014)
Wissant, Noord-Frankrijk, de jaren zestig. Urenlang gingen ze gebukt op zoek naar de mooiste schelpen. Ze konden gelijktijdig en achterwaarts over de golven duiken. Ze hadden allebei een kamer waar je de zee kon horen ruisen, als de wind goed zat. Lilith en Violaine waren wat men noemt hartsvriendinnen. Onafscheidelijk. Samen kochten ze hun eerste bikini. En het was hand in hand dat ze naar de rand liepen. Cap Blanc Nez, 1976. Beneden aan de kliffen wordt Violaine gevonden. 135 meter hoger staan twee boekentassen..

Recensie : Aan het verhaal zelf kon hier en daar nog gesleuteld worden om er een echte topper van te maken.

Hotel zonder sterren Lara Taveirne-min
Hotel zonder sterren (2015)
Een manier om voor altijd van elkaar te houden hadden ze al gevonden. Dat was door nooit bij elkaar te komen. Maar tien jaar en elk een huwelijk later krijgt Andreas heel vroeg in de ochtend telefoon. Zij is het. Ze ademt diep in. Dan zegt ze: "Ik geloof dat ik een heel mooi cadeau heb.' Twee dagen wil ze hem geven. Die zullen ze doorbrengen in het Bussaco Palace Hotel, het allermooiste hotel van Europa. Want na tien jaar hebben ze recht op superlatieven. Twee dagen om de tijd in te halen en uit te komen op de plek waar het verkeerd is gegaan.

Recensie

Kerkhofblommenstraat Lara Taveirne-min
Kerkhofblommenstraat (2018)
In een daad van puberale overmoed besluit Arabella om op het chrysantenveld van haar ouders te gaan werken. Tussen de arbeidsters hoopt ze te vinden wat haar kille moeder haar niet kan geven. Ze houdt er geen rekening mee dat die vrouwen uit een andere wereld komen. Al wroetend in de aarde luistert ze naar de verhalen van de kweeksters. Het wordt al snel duidelijk dat hun levens meer met elkaar verweven zijn dan ze dacht. Dat zelfs haar eigen geschiedenis er niet los van staat. Langzaamaan vormt het verleden een gevaarlijk web, met Arabella in het midden. Op Allerheiligen moeten de bloemen klaar zijn; dan verhuizen ze naar de begraafplaats aan de andere kant van de muur. Maar groeit een meisje even snel als een kerkhofbloem? En is iemand ooit helemaal klaar voor de waarheid?

Recensie : Taveirnes stijl heeft iets betoverends en meeslepends. De dialogen lezen bijna als een theatertekst

Pluto Lara Taveirne-min
Pluto (2021)
Een goudkleurige Volvo hobbelt over een doodlopende weg, gevolgd door een immense stofwolk. Achter het stuur zit een druk pratende vrouw onder een strooien hoed. Op de achterbank, onder al even indrukwekkende hoofddeksels, zitten haar drie oudste dochters. Uit het passagiersraam steekt het hoofd van de tienjarige Antonia. Zij draagt geen hoed. Haar korte haren wapperen terwijl ze Pluto binnenrijden, want zo noemen haar zussen het doodse platteland waar hun moeder in een opwelling een scheef dijkhuis heeft gekocht. In Pluto beleeft Antonia de zomer van haar leven. Pas vele jaren later keert ze terug, met een baby in een draagdoek en een peuter aan de hand. Maar ditmaal is het geen zomer. Het dijkhuis is zwaar in verval. Antonia’s hart ligt aan diggelen. De noordoostenwind blijft maar waaien. En de baby houdt niet op met huilen.

Recensie : Pluto heeft niet echt een geweldig of spannend verhaal, er gebeurt niet zoveel. En toch is het een verhaal waar je in zit en dat je triggert om het verloop te willen weten en te ontdekken wat Antonia meemaakt en voelt. De rijke en beeldende taal helpen daar zeker bij alsook de plotopbouw en de humor. 

Wolf Lara Taveirne-min
Wolf (2024)
Lara groeit op in een bruisend gezin van vijf kinderen. De jongste, het nakomertje, heet Wolf. Op zijn achttiende trekt hij de deur van zijn studentenkamer achter zich dicht om niets meer van zich te laten horen. Een halfjaar na zijn verdwijning wordt zijn lichaam levenloos aangetroffen in een bos in Lapland. Onder zijn kleren vinden de speurders zijn dagboek terug, het verslag van zijn laatste reis naar het noorderlicht. Tien jaar later slaat Lara het dagboek van haar overleden broer weer open. Ook haalt ze er de brieven van haar vader bij en het boek dat hij over zijn zoon heeft geschreven. Ze kijkt terug op haar kinderjaren in een warm nest, de woelige maanden van Wolfs vermissing en de nog woeliger jaren na zijn dood. In dat verhaal probeert ze een positie in te nemen, als schrijver en als zus. Op die manier maakt ze haar eigen reis, een zwerftocht van rouw, niet op zoek naar verklaringen, wel naar stipjes licht in de duisternis.

Recensie : Wolf is een waargebeurd verhaal, een beproeving voor een auteur die zich, net als haar broertje, altijd heeft laten leiden door haar verbeelding en de drang om verhalen te vertellen. Een onversneden ode aan de literatuur en
de onweerstaanbare aantrekkingskracht van fictie.