Koen Strobbe, laureaat van de Aspe Award 2015, is wijnbouwer in de Provence en schreef met Kruis en munt zijn allereerste thriller
afzonderlijk boeken
Blankenberge Blues – De tragische eindes van Boris Bastarache – De wolf van Colombes – Gras – Hellhole Corsica – Hotel Solitude – Kruis en munt – Nachtschuim
Recensie : Het afgehaspelde einde is ook typisch Aspe. De humor zou dan wel eens iets van Strobbe kunnen zijn, maar omdat Koen Strobbe nog maar weinig gepubliceerd heeft, is dat moeilijk met zekerheid te zeggen. Misschien lachen beide heren wel in hun vuistje bij het lezen van de diverse boekrecensies omdat zij natuurlijk weten wie wat heeft geschreven. Maar goed, hun samenwerking heeft geleid tot een aangenaam leesbaar boek en dat is wat het belangrijkste is. Ze mogen hun kunstje in de toekomst best nog eens overdoen.
Recensie : Het is een heel spannend verhaal met enorm veel vaart geschreven, ik heb dit boek 5 sterren gegeven, misschien niet omdat de meest geweldige literatuur is die er is, maar wel omdat de schrijver me zeer goed wist te boeien en ik zo snel mogelijk naar de ontknoping wilde, als je zo graag een boek verder wilt lezen dan zegt dat wat over het leesplezier en dat mag worden beloond met 5 sterren, een heerlijke thriller kortom.
Recensie : Erg veel thema’s in één boek en een einde dat toch anders was dan ik had gedacht. De Yakuza van Japan hadden er voor mij niet bij gemoeten al begrijp ik dat ze nodig waren om dit einde te bereiken, maar was al genoeg spanning zonder deze verhaallijn. Het boek leest heel vlot en vanaf de eerste pagina’s zit je in het verhaal.
Recensie : De taal van Koen Strobbe is weer meesterlijk. De openingszinnen alleen al sleurden me in het verhaal.
Recensie : Bovenal is Hellhole Corsica knap geschreven, in een mooie, heldere literaire taal. Een mens wil al eens wat meer niveau in een spannend boek. En spanning is er tot de laatste pagina. Maar Strobbe brengt meer dan een spannend plot; je leest dit boek met een voortdurende smile op je gezicht.
Recensie : Hoewel ‘Hotel Solitude’ heel iets anders is dan zijn vorige boeken, zowel qua schrijfstijl als inhoud, heeft deze roman mij ettelijke uurtjes leesplezier verschaft. Strobbe blijft verbazen! Ook deze roman is geschreven – en leest – met een souplesse alsof het niets is. De nodige subtiele humor en het gemak hoe de zinnen aan elkaar geregen worden zorgen voor een totale leeservaring. En hoewel ik vrees dat ‘Hotel Solitude’ niet voor iedereen die ervaring zal oproepen kan ik niet anders dan de volle 5 sterren geven.
Recensie : De proloog beloofd al veel goeds, een jonge vrouw vraagt de weg aan een oude mandenvlechter op de markt. Er volgt een heel onheilspellend moment waardoor je de link naar de eigenlijke verhaallijn wilt weten. Je wordt dus als het ware met veel nieuwsgierigheid (en kippenvel in mijn geval) in het verhaal gezogen.
Recensie : Een roman waar ik ruim mijn tijd voor nam. Heerlijk is dat wanneer een auteur je meeneemt in een verhaal waar je als lezer zelf de drang – op het obsessieve af – van het personage voelt. Waar je niet anders kan als blijven lezen en liefst zo snel mogelijk, of nee toch niet want je wil genieten van die mooie woordenstroom. Genieten van die spanning, het verhaal en zijn hoogstens, laagste en dieptes.