Vanaf het einde van de Koude Oorlog ontwikkelde Rusland zich niet tot het democratische, kapitalistische land dat we verwacht hadden, maar tot een nieuw Sovjetrijk. Als geen ander legt Krielaars haarfijn uit hoe Poetin van een cynische, autoritaire president kon uitgroeien tot genadeloze tsaar. In de tussentijd deed het Westen alsof er niets gaande was, en meende het niets meer van Rusland te vrezen te hebben. Pas toen separatisten in 2014 in Oost-Oekraïne vlucht MH17 neerhaalden, werden we op brute wijze wakker geschud en dachten we te zien wie Poetin werkelijk was. Tot hij ons met zijn inval in het democratische Oekraïne opnieuw verraste. Poetin zegt er de fascisten te verslaan, en dat sluit in Rusland naadloos aan bij het beeld dat de Russen van zichzelf hebben door de staatsmedia, die nog steeds de ene na de andere oorlogsfilm uitzenden over broederschap, heldendom en vaderland. In Rusland geldt niet het lijden van het individu, maar de heldenmoed van het collectief. Op die manier functioneert de staat als een continu systeem, of dat nu geleid wordt door Stalin of door Poetin. Ook laat Krielaars zien hoe Poetin de westerse landen tegen elkaar uitspeelde met zijn energiepolitiek, net zo lang tot het Westen geen potentiële tegenstander meer was.