mosse kate-min

Kate Mosse (Sussex, 1961) is een Britse auteur van historische thrillers. Naast haar schrijverschap is ze journalist, columnist, en presentator van tv- en radioprogramma’s voor de BBC. 

In 1998 schreef ze haar thrillerdebuut Crucifix Lane. Later publiceerde ze de bekende Languedoc-trilogie (2005-2011), waar ze jarenlang research voor had gedaan. Ook verschenen van haar hand twee non-fictieboeken: Becoming a mother: een gids voor zwangerschap en geboorte, en The house: een blik achter de schermen van de Royal Opera House in Covent Garden. Maar haar meest populaire werk is toch Labyrinth  (Het verloren labyrinth), dat verscheen in 2005 en in meer dan zevenendertig talen werd uitgegeven. In 2015 publiceerde Moss een ‘gothic’ thriller, The taxidermist’s daughter  (De nacht van de vogels), gesitueerd in het Sussex van 1912, in een kustgebied waar bijgeloof nog een grote rol speelt.

Mosse is medeoprichter en directeur van de Orange Prize, een prestigieuze Engelse literatuurprijs.

 

Languedoc Trilogie

Personage : Rennes les Bains in Frankrijk.

1-min
2-min
3-min
1. Het verloren labyrint (2005)
Drie verdwenen boeken, twee vrouwen, één geheim, verborgen door het labyrint... Juli 2005 - Bij archeologische opgravingen in de Languedoc ontdekt Alice Tanner twee eeuwenoude skeletten in een tombe met een kwaadaardige sfeer. Op de wand is een labyrint gekerfd, en bij een van de skeletten vindt ze een ring met hetzelfde labyrint. Het bange besef dringt tot Alice door dat ze iets verstoord heeft dat verborgen had moeten blijven. Wanneer ook de politie zich met de vondst bemoeit, besluit Alice om op eigen houtje naspeuringen te doen en stuit ze op zeer merkwaardige zaken... Juli 1209 - In Carcassonne aan de vooravond van de gruwelijke kruistocht tegen de katharen, krijgt Alaïs een mysterieus boek van haar vader, dat volgens zijn zeggen het geheim van de heilige graal herbergt. Terwijl Carcassonne door de legers hermetisch afgesloten is, moet Alaïs proberen om het geheim van het labyrint veilig te stellen, tegen elke prijs, hoe hoog ook... Verlies, intrige, geweld en passie bepalen voortaan haar leven terwijl ze vecht tegen de ongebroken boze kracht van haar tegenstanders. Tot het noodlot haar, net als Alice, naar dezelfde grot voert, waar alles beslist zal worden...

Recensie

2. De vergeten tombe (2007)
Een oude priester, op brute wijze om het leven gebracht. Een ontzield lichaam van een jonge man in de rivier de Aude. Een nerveuze vrouw in een kamer met damasten gordijnen. Een lachende man in de schaduw. Vier verschillende mensen, in verschillende delen van Frankrijk, in verschillende tijden. Het enige verband: de tarotkaarten die zij in hun handen houden... De vergeten tombe is een episch avontuur waarin de lezer wordt meegenomen van het hedendaagse Rennes-le-Bains naar het negentiende-eeuwse Rennes-le-Chateau, maar ook naar lang voorbije tijden waarin koningen met hun schatten begraven werden.

recensie : 

3. Citadel (2011)
In Het verloren labyrint leidde ze ons langs de eeuwenoude muren van Carcassonne; in De vergeten tombe reisden we met haar mee naar het mysterieuze Rennes les Bains, en in Citadel brengt Kate Mosse ons naar het zuiden van Frankrijk, naar het grensgebied met Spanje waar de Tweede Wereldoorlog diepe littekens achterliet die nooit meer helemaal zijn weggevaagd... Citadel is een verhaal over passie en moed, over mensen die bereid zijn alles op te offeren voor hun idealen en over de geheimen die ondanks het verstrijken van de tijd in het heden doorsluimeren.

recensie : 

Minou Joubert

Personage : Carcassonne in de 16° eeuw.

m1-min
m2-min
Schip der zielen - Kate Mosse-min-min
Vallei van schaduw - Kate Mosse-min
1. Tijden van vuur (2018)
Een spannend verhaal vol mysteries en geheimen, liefde en verraad, oorlog en avontuur, samenzweringen en verbroken beloftes... Carcassonne, 1562. De negentienjarige Minou Joubert ontvangt een anonieme brief in de boekhandel van haar vader. De brief is verzegeld met een opvallend familiewapen, en bevat slechts zeven woorden: Zij weet dat jij in leven bent. Maar voordat Minou de geheimzinnige boodschap kan ontcijferen verandert haar lot voor altijd door een ontmoeting met de jonge hugenoot Piet Reydon. Piet heeft een eigen gevaarlijke missie, en hij heeft Minou's hulp nodig om de Cité levend te ontvluchten. Religie zorgt voor steeds meer verdeeldheid in de Midi. Oude vrienden worden aartsvijanden en zowel Minou als Piet komt vast te zitten in Toulouse. Overal in de hele stad laait de spanning op. Als een lang verborgen document boven water dreigt te komen, raakt de machtige en wrede Vrouwe van Puivert geobsedeerd door het document. Het geheim dat het bevat zou haar macht kunnen vernietigen - en dat wil ze koste wat kost voorkomen.

Recensie

2. Stad van tranen (2020)
1572. Als in Parijs paniek uitbreekt, vlucht Minou naar Amsterdam. Maar haar vijanden volgen haar overal. Augustus 1572. Minou Joubert en haar familie zijn in Parijs voor een koninklijke bruiloft. Het huwelijk tussen Margaretha, de zuster van de katholieke koning Karel IX, en de protestantse hugenoot Hendrik van Navarra is bedoeld om vrede te brengen in Frankrijk na een decennium van religieuze oorlogen. De hele stad loopt uit, en van heinde en verre zijn mensen gekomen om het feest mee te vieren. Maar ook Vidal, een oude vijand van Minou, is naar de hoofdstad getrokken. En wat een week vol feestelijkheden had moeten worden mondt binnen enkele dagen uit tot een grote moordpartij, waarna de straat bezaaid is met duizenden doden. Minous familie slaat op de vlucht, en moet zich noodgedwongen verspreiden over de vier windstreken.

recensie : Het blijft dus allemaal wat in het midden hoe ik mij bij dit boek voel. Langs de ene kant heb je dus al die vervelende herhalingen en het adem-gedoe en aan de andere kant is het verhaal helemaal in orde en mooi en zijn alle personages echt ook dik oké. Ik blijf ook regelmatig aan het boek terugdenken en dan is achteraf bekeken positief.

3. Schip der zielen (2023)
1621. Louise Reydon-Joubert zal al haar moed en wilskracht nodig hebben om op zee te overleven... Augustus 1621. Het Schip der Zielen dobbert geruisloos op het water, de bemanning dood of stervende in het ruim. Slechts twee mannen staan nog op het dek en verdedigen zich tegen de superieure vuurkracht van het Spaanse galjoen. Dit stuk oceaan langs de kust van Noord-Afrika is de thuisbasis van meer kapers dan waar dan ook, en dit schip - met zijn versplinterde romp en gescheurde zeilen - heeft nogal wat doorstaan. Al maandenlang vaart de moedige bemanning uit Italië, Frankrijk, Nederland en de Canarische Eilanden over de onvoorspelbare oceaan, om hen die door zeerovers tot slaaf zijn gemaakt te bevrijden. Maar de dingen zijn niet wat ze lijken. De dappersten onder hen zijn in feite vrouwen die in vermomming leven. Hun commandant Louise Reydon-Joubert is op de vlucht voor een rechtelijke dwaling die haar naar de galg zal sturen. De vrouwen weten dat als ze worden gearresteerd, ze zullen worden berecht, veroordeeld en uiteindelijk opgehangen. Wat hen verder ook te wachten staat, hun ware identiteit moet en zal geheim blijven.

recensie : Het boek eindigt met een leuke cliffhanger en ik vraag me dan ook af als dan toch nog een vierde deel komt. Hoewel dit voor mij een van de minste is van Kate Mosse, kijk ik toch uit naar haar volgende werk. 

4. Vallei van schaduw (2024)
1688. De jonge Suzanne Joubert reist naar Zuid-Afrika in de hoop de waarheid over haar nicht Louise te vinden... Olifantshoek, Zuid-Afrika, 1688. In een ondiep graf ligt een handvol beenderen, als witte markeringen verspreid over de rode aarde. In de schaduw van de bergen staat een afgelegen hoeve met een rieten dak dat zwart afsteekt tegen de blauwe lucht. Een ander graf, wel gemarkeerd met een grafsteen, ligt er vlakbij. Men zegt dat wanneer de wind uit het zuidoosten waait, je de doden in deze verlaten vallei kunt horen fluisteren. Op deze plek treedt Suzanne Joubert in de voetsporen van haar nicht Louise Reydon-Joubert, piraat en commandant, een vrouw die meer dan zestig jaar daarvoor verdween. Suzanne is gekomen om de waarheid te achterhalen. Franschhoek, 1862. Honderdtachtig jaar later staat een ander lid van de familie Joubert op het Hugenotenkerkhof in het grensstadje dat ooit bekend stond als Olifantshoek. Isabelle Joubert is op zoek naar haar voorouders. Ze is van plan om de oorsprong te ontrafelen van een vete tussen twee families, die begon tijdens de oorlogen die Frankrijk eeuwen geleden verscheurden. Ze komt erachter dat de tragedies en misdaden uit het verleden nog altijd doorwerken en dat het ontdekken van de waarheid haar weleens haar leven zou kunnen kosten.

recensie : 

afzonderlijk boeken

De bruidskist – De eskimokus – De nacht van de vogels – De wintergeest – Een extra paar handen

De bruidskist
De bruidskist (2013)
Geïnspireerd door de traditionele folklore uit Engeland en Frankrijk schreef Kate Mosse een sfeervolle, spookachtige verhalenbundel over dolende zielen die op wraak zinnen, vrouwen die zich verliezen in verdriet en mannen die hun onvermijdelijke lot proberen te aanvaarden. In elk verhaal toont Mosse zich een meester in het bespelen van alle facetten van de menselijke emotie en een groot kenner van de decors die ze kiest, zoals de robuuste landschappen van Sussex, Bretagne en de Languedoc.

Recensie : 

De eskimokus
De eskimokus (1996)
Een 18-jarig geadopteerd Engels meisje, wier tweelingzusje een jaar geleden is verongelukt, begint een zoektocht naar haar natuurlijke ouders waarbij ze voor pijnlijke verrassingen komt te staan. De beste kus is de eskimokus, vindt Sam, 'omdat hij voor iedereen is, moeders, vaders, vrienden en zusters.' Sam, een gewone tiener, haar leven gekleurd door vriendschap, de speciale band met haar tweelingzus, door huiswerk en uitgaan. Sam houdt van haar zus, van haar moeder en van haar vader. Een gelukkige, veilige wereld. Zo lijkt het, want dit is een verhaal over adoptie, over identiteit en gestolen geschiedenissen. Over toeval, de band van het bloed, over goede en slechte liefde, en over vergeving.

Recensie : 

De nacht van de vogels
De nacht van de vogels (2015)
Sussex, 1912. Een kustgebied in de ban van storm en springtij, waar bijgeloof nog een grote rol speelt. Constantia ­Gifford is zeventien en woont met haar vader in hun ­vervallen landhuis, tussen de schamele resten van zijn voormalige museum vol opgezette dieren. Zijn ambacht is uit de tijd geraakt en Gifford is een onsympathieke, verbitterde man geworden. Volgens lokale folklore is één nacht per jaar op het kerkhof te zien wie er zal sterven. Bij de eerste slag van de kerkklok richten alle blikken zich op de kerk. Niemand ziet dat er een stuk steen opgeraapt wordt. Als de laatste slag wegsterft, ligt er een vrouw dood op de grond. Als Constantia probeert uit te vinden wie de moordenaar is, wordt ze zelf als verdachte aangemerkt. Is ze een slachtoffer van de omstandigheden of zijn er duistere krachten aan het werk? En welk geheim ligt er in het huis verborgen, tussen de stolpen van Giffords werkplaats?

Recensie : 

De wintergeest
De wintergeest (2009)
In de winter van 1928 reist de jonge schoolmeester Frederick Abraham door een verlaten gebied in Frankrijk. Al tien jaar wordt hij achtervolgd door de dood van zijn broer, die is omgekomen in de loopgraven van Vlaanderen. Nu heeft hij zelf de leeftijd bereikt waarop zijn broer stierf en is hij op de vlucht voor zijn verleden. Als Frederick in een sneeuwstorm terechtkomt, zoekt hij onderdak in een klein dorpje. Ondanks de ijzige kou hebben de dorpelingen zich in traditionele klederdracht gehuld en maken ze zich op voor een jaarlijks dorpsfeest. Frederick voelt zich aangetrokken tot een prachtige jonge vrouw, met wie hij praat, met wie hij danst, met wie hij zich voor het eerst weer gelukkig voelt. Maar als de volgende dag aanbreekt is de vrouw verdwenen. Frederick besluit naar haar op zoek te gaan in de bergen, langs paden die al eeuwen worden bewandeld door de dood, op plekken waar het verleden nog lang niet voorbij is...

Recensie : 

Een extra paar handen
Een extra paar handen (2021)
Over wat het betekent om te mantelzorgen voor de mensen om wie je geeft... Naarmate onze samenleving ouder en grijzer wordt, zullen steeds meer van ons in huiselijke kring voor een dierbare gaan zorgen. Toch vieren we deze daad van liefde en compassie maar zelden. Tien jaar geleden begon Kate Mosse haar moeder te helpen bij de zorg voor haar man, de geliefde vader van Kate, die leed aan de ziekte van Parkinson. In dit gevoelige en persoonlijke boek reflecteert ze op meer dan een decennium van leven met meerdere generaties onder één dak. En hoe het is om een extra paar handen te zijn. Eerst voor haar ouders, en na het overlijden van haar vader voor haar moeder en haar schoonmoeder. Dit is een verhaal over verzorgers en mantelzorgers, over kleine, alledaagse daden van tederheid en het vinden van vreugde in tijden van crisis. Over jongleren met prioriteiten, geestdodende herhaling, over schuldgevoel, machteloosheid en over verdriet en over de troost van de natuur wanneer we uitgeput of verdrietig zijn. Ook gaat het over het herwaarderen van de ouderdom, over leren anders te leven en anders denken over ouder worden. Maar bovenal is het een verhaal over liefde. ‘Dit is een verhaal over mijn eigen ouders, maar ook over het idee van zorgen, over mededogen, over gezelschap en over de schoonheid van ouderdom en ouder worden. Het is een boek over wachten en geduld hebben, en over wat het echt betekent om te zorgen. Over samenwerken met iemand anders en om de behoeftes van die ander altijd centraal te stellen.’ - Kate Mosse

Recensie :