Tahereh Mafi (Connecticut, 1988) is een Amerikaanse thrillerauteur voor young adults. Ze begon met schrijven als succesvol blogster en debuteerde al op 23-jarige leeftijd bij uitgeverij Harper Collins. Vrees me werd een wereldwijde bestseller, net zoals de andere boeken in de ‘Touching Juliette’-serie. Daarnaast schreef Mafi ook twee kinderboeken en twee Young Adult-romans over racisme en discriminatie tegen moslims in de Verenigde Staten. Inmiddels is de auteur bezig aan het eerste deel van een nieuwe fantasyreeks.
Touching Juliette
Personage : Warner, Juliette en Kenji
Recensie : Het boek pakte me gelijk en sleepte me mee in het verhaal. Langzamerhand ontrafeld het verhaal zich met een constante lichte spanning, geen idee waar het verhaal heen ging, maar vond het een meeslepend verhaal en kon het boek maar niet wegleggen.
Recensie : Normaal vind ik de novelles tussendoor niets bijzonders, maar dit verhaal over Warner vind ik echter wel een aanvulling op het boek. Wederom vind ik de schrijfstijl van Tahereh orgineel en meeslepend.
Recensie : Dit boek bevat weer de nodige dosis spanning, vriendscap, liefde en ook wat humor. Perfecte ingrediënten voor een boek. De hele opbouw is ook weer perfect en maakt dat ik gauw door wil gaan met deze serie. Ik vind deze serie zeker een aanrader wanneer je van fantasy / Sci-fi houdt!
Recensie : De tussenboekjes hebben naar mijn gevoel niet mega veel meerwaarde, maar ik vind het altijd wel erg leuk om te lezen. Het leest snel en het is erg dun waardoor het voor je goal lekker meepakken is en daarnaast vind ik het dus gewoon erg leuk om ook eens vanuit een ander perspectief te lezen!
Recensie : Je kan je zo ontzettend goed inleven in de wereld van Juliette en in Juliette zelf. Naarmate het einde nadert en de oorlog begint heb je meerdere momenten van kippenvel hoe Juliette zich ontpopt. Helaas was het einde iets te snel afgelopen en had dit naar mijn idee best was langer mogen duren.
Recensie : Waar ik het vorige deel wat minder spannend vond, vind ik het in dit boek weer wat spannender worden. Het gehele boek ervaar je een soort spanning voor “wanneer het noodlot toeslaat”. Dat maakt dat ik het boek telkens snel verder wilde lezen.
Recensie : Ondanks het kleine formaat van dit boekje gebeurd er toch ook weer zoveel. Wat zijn de meisjes te weten gekomen over de kogel en het gif waar Juliette mee was neergeschoten? Wie is Nouria? En wat gebeurde er nou daadwerkelijk op het congres?
Recensie : Zoals je hierboven eigenlijk al wel kunt zien, is het dus een boek waar weer lekker veel in gebeurd. Het was dan ook een rollercoaster aan emoties en ik liep van verbazing in verbazing.
Recensie :Hij is echt super leuk. Voegt ook zeker wat toe aan het verhaal. Verbeeld me (het laatste deel in de serie) heb ik nog niet gelezen maar als ik zo kijk naar wat er in Onthul me wordt verteld, denk ik dat dit boek echt een brug vormt tussen Weersta me en Verbeeld me.
Recensie : Ik heb veel gemengde gevoelens, maar ben toch blij dat de serie gedaan is en goed is geëindigd.
Recensie : Ik denk dat veel mensen het met me eens zijn als ik zeg dat dit boekje weinig toevoegt aan de hele serie, ja het is aardig geschreven in de gebruikelijke stijl van Tahereh, maar ja verder valt er over dit boekje weinig te zeggen.
Verdermeer
Personage : lice Alexis Koningsdauw uit Ferenwoud
Recensie : Ik vond het een heel leuk boek het is een beetje een fantasy boek. Het is best een dik boek maar ik raad het je aan.
recensie : Welkwoud is het vervolg op Verdermeer. Het is een fantasy boek, maar dan anders. Het is geïnspireerd door de Perzische cultuur. De werelden in deze boeken zijn zo creatief en fantasierijk. Wat je aan de omslag al kunt zien. Het Ferenwoud en Verdermeer waren werelden vol kleur en verrassingen. Welkwoud is totaal anders, besneeuwd en afgezonderd. Door Tahereh Mafi beschrijvende en haast poëtische stijl van schrijven, zie je dit allemaal zo voor je.
Alizeh
Personage : Alizeh is een onopvallende bediende.
Recensie : Op de tragere momenten na is de schrijfstijl erg prettig. De hoofdstukken worden afwisselend vanuit Alizehs en Kamrans perspectief verteld. Hierdoor ontstaat er geen eentonigheid en leer je beiden steeds beter kennen. Alizehs achtergrond, zij die continu op de vlucht is. En Kamran die plichten na moet komen en tegelijkertijd droomt van een andere wereld. Er zijn genoeg interessante gebeurtenissen die zo nu en dan een verrassende wending aan het verhaal geven. De keerzijde hiervan bevindt zich bij de personages die Alizeh en Kamran tegenwerken. Bijna alle positieve ontwikkelingen worden niet veel later ook weer tegen hen gekeerd. Enkele keren werkt dit goed, maar hoe vaker het gebeurd, hoe geforceerder het aanvoelt. Gelukkig sluit dit deel wel met een originele en onvoorspelbare twist af. Er vinden veel nieuwe ontwikkelingen plaats en dat zorgt ervoor dat je het volgende deel eigenlijk direct wilt lezen.
Recensie : Dit boek gaat letterlijk over gebeurtenissen van twee dagen, waarbij er eigenlijk helemaal niks nuttigs gebeurd. Het is een hoop opvulling met steeds dezelfde gesprekken. Ik vind het personage van Kamran echt totaal niet logisch en sowieso snap ik echt niet waar dit boek heen gaat. Ik word er ook een beetje gek van hoe vaak herhaald wordt hoe geweldig Alizeh wel niet is en dat alle mannen direct verliefd op haar worden. Kortom: vrij veel frustraties. Daarom was dit boek echt een typisch voorbeeld van het ’tweede boek syndroom’.
Recensie :
afzonderlijk boeken
Een bijna eindeloze afstand – Een intens gelukkig gevoel
Recensie : Behalve het racisme gaat dit verhaal ook over liefde en traditie in familie, volwassen worden en vriendschap. Het raakte mij omdat het zo herkenbaar is en positief en vol liefde is, ondanks de oneerlijkheid van het leven.
Recensie : Een boek als deze zou bijvoorbeeld op de leeslijst van de middelbare school moeten staan. Naast dat het goed geschreven is en heel fijn leest behandelt het verhaal grote en belangrijke thema’s zoals racisme, discriminatie, vooroordelen, mentale gezondheid, rouwverwerking en zelfontwikkeling.