Heitz Markus

De Duitse schrijver en journalist Markus Heitz (1971) werd geboren in Homburg, in het Saarland. Na zijn militaire dienstplicht bij de Duitse Landmacht studeerde hij germanistiek en geschiedenis. Hij werkte vervolgens als freelance journalist voor de Saarbrücker Zeitung, maar begon tegelijkertijd ook te schrijven aan zijn eerste fantasyverhaal. In 2002 publiceerde hij de eerste drie delen uit zijn serie Ulldart: de Donkere Tijd  en daar had hij meteen succes mee. In 2003 verscheen ook het eerste deel in zijn serie De dwergen, waar hij echt mee doorbrak, ook internationaal nadat zijn boeken naar het engelen werden vertaald. Heitz’ productiviteit is enorm: tussen 2002 en 2015 schreef en publiceerde hij bijna veertig boeken. Bewonderenswaardig, want tegelijk baat hij in Zweibrücken ook nog een Ierse pub uit.

De Donkere Tijd

Personage :

Recensie : Goede fantasy is afhankelijk van actie en spanning. Net als thrillers. Natuurlijk is het ook belangrijk dat het goed geschreven is en moet er enige vorm van magie in plaatsvinden. Daarnaast zijn er nog een aantal zaken te noemen en te bedenken die allemaal in orde moeten zijn, maar spanning en actie zijn de kernwoorden voor een goed boek binnen dit genre. Zonder beide elementen is het een hopeloze strijd en zal het boek in de regel niet echt weten te boeien.

Wat vooraf ging... Kort voor zijn dood voorspelt een monnik dat de Donkere Tijd zal wederkeren en het vasteland van Ulldart met chaos en rampspoed zal treffen. Het volk siddert, want het is de eerste Donkere Tijd, die zich vierhonderd jaar geleden voltrok, nog niet vergeten. Toen sloot een naar macht hongerende heerser een verbond met Tzulan, de geest van het kwade, en riep daarmee oorlog, duisternis en ellende af over de volkeren van Ulldart. Tegelijk besluit de stervende heerser van Tarpol dat zijn zoon Lodrik, een vijftienjarige losbol die maar niet wil deugen, in het kader van zijn 'heropvoeding' verbannen dient te worden naar de provincie Grauburg, om daar als stadhouder een onbelangrijke gouverneurspost in te nemen. Wat Lodrik niet weet, is dat hem bij de terugkeer van de Donkere Tijd een belangrijke rol is toebedacht. In De Orde van het Zwaard wordt het allengs nog interessanter... Lodrik heeft het inmiddels tot heerser van Tarpol gebracht. De herenboeren en het volk willen niets weten van de hervormingen die hij wil doorvoeren, en dat geeft de nodige problemen. Daar komt bij dat Lodrik op aanraden van zijn vader, die ondanks zijn kritieke toestand maar niet wil overlijden, gedwongen wordt tot een huwelijk met zijn nichtje - voor wie, eerlijk is eerlijk, Lodrik best iets voelt. En boven dit alles hangt de dreiging van de Donkere Tijd, terwijl Lodrik steeds meer de indruk wekt dat hij wel eens voor de Donkere Kant zou kunnen kiezen. Dat zorgt voor de nodige beroering, bij zowel vriend als vijand.

Recensie : 

Recensie : 

Recensie : 

Recensie : 

Recensie :

De Dwergen

Personage : De dwerg Tungdil met zijn vrienden.

Recensie : Het is een dik boek maar het is vlot geschreven en zit vol spanning zodat je makkelijk van de ene naar de andere hoofdstuk leest. Een goed boek maar dit boek is geen aanleiding voor mij om de rest van de reeks te lezen.

Recensie : een fantasy roman om lekker door te lezen, als je alle vreemde wendingen voor lief neemt. En een cliffhanger voor het volgende deel zit er in.

Recensie : Na het lezen van dit verhaal hink ik een beetje op twee gedachten. Sommige verhaallijnen voelden als vertrouwd, spannend en gewoon een gevecht tussen goed en kwaad. Aan de andere kant ging het echt alle kanten op, speelt het zich op heel veel plaatsen af, met heel veel verschillende personages. Af en toe moest ik echt nadenken wie nu wie is en of die dan goed of slecht was. Na de eerste twee delen viel me dit enigszins tegen.

Recensie : Het boek raast als een sneltrein door de gebeurtenissen heen en werkt toe naar een allesbeslissende eindstrijd. Een heerlijk boek!

Recensie : Dit is nu toch ook weer zo’n serie die als je er eenmaal aan bent begonnen je niet meer loslaat.

Recensie : 

Recensie : 

Recensie : 

Recensie : 

Legenden van de Alfen

Personage : Sinthoras en Caphalor.

Recensie : 

Recensie : 

Recensie : 

Recensie : 

Recensie : 

De Nieuwe Tijd

Personage : 

Recensie :

recensie :

recensie : 

Kinderen van Judas

Personage : de duistere machten van de Kinderen van Judas, een machtig verbond van wetenschappers en ondoden.

Recensie :

recensie : De eerste helft was heel goed en op het einde zat een plottwist die ik wel kan waarderen. Het irritante aan dit boek was dat ik gaandeweg een hekel aan de hoofdpersonages kreeg. Het verhaal verloor zijn spanning, want ik wilde dat de personages zouden falen.

recensie : 

De Drakendoder

Personage : De wereldheerschappij van de draken.

Recensie :

recensie : 

Eric Von Kastell

Personage : oor de buitenwereld is Eric Von Kastell een gevierd kunstenaar die naam en faam vergaarde met zijn duistere, soms zelfs wrede expressionistische schilderijen. De buitenwereld weet echter niet dat Von Kastell de beelden opdoet in de lange nachten waarin hij jaagt op weerwolven en andere nachtwezens die mensen opjagen en vermoorden.

Recensie :Heitz slaat de plank voortdurend mis maar in één ding kun je hem geen ongelijk geven. Het betreft de openingszin in het dankwoord: “Eigenlijk wilde ik dit boek helemaal niet schrijven.” Soms is het verstandiger op je eerste gevoel af te gaan, beste auteur.

recensie : 

afzonderlijk boeken

Bloedportaal – Oneiros: Dodelijke vloek

Recensie

Recensie