Mo Hayder (1962) is een Britse schrijfster, geboren in Essex. Ze verliet de middelbare school op haar vijftiende, en werkte onder meer als barmeid, en zelfs als hostess in een Club in Tokyo. Ze verhuisde naar de Verenigde Staten, hernam haar studies en behaalde een MA in filmwetenschappen aan de American University in Washington DC en een MA in ‘creative writing’ aan de Bath Spa University. Ze specialiseerde zich in claymation, animatiefilms met poppen van klei. Nadat ze een aantal prijzen in de wacht had gesleept ging Hayder terug naar Londen, nam een baan als beveiligingsmedewerkster en begon in haar vrije tijd te schrijven. Na het onverwachte succes van haar debuut Vogelman uit 2000 gaf ze haar parttime baan op en werd ze fulltime schrijfster. 

Jack Caffery

Personage : Rechercheur Jack Caffery en politieduiker Flea Marley.

Recensie : Heerlijk boek, spannend verhaal met veel schokeffecten, Mo Hayder houdt de spanning erin en het boek moet zo snel mogelijk uitgelezen worden. Zeker een aanrader

Recensie : Dit is het vervolg op ‘De vogelman’ en opnieuw levert de auteur een spannend verhaal af. Het boek houdt je vast tot het allerlaatste hoofdstuk. Maar toch vind ik het ietsje minder dan zijn voorloper. Er zijn verschillende verhaallijnen, die op het einde mooi verweven worden. Tijdens de ontknoping had ik de indruk dat ik de lugubere gebeurtenissen zelf meemaakte.
Een aanrader maar toch niet geschikt voor tere magen.

Recensie : Een heel boek lang lees je vol spanning, ben je mee met de personages en wil je niet stoppen. Tegen het einde voelde het boek alsof de schrijver zag dat het pagina limiet in zicht was en er snel een einde aan moest verzinnen.
Jammer, veel potentieel dat niet gebruikt is volgend mij.

Recensie : Hoe verzin je het allemaal…. Ik zou bijna zeggen… Een beetje ziek, maar dan zou ik dat ook zijn omdat ik het lees.
Goeie spanning.

Recensie : Jeetje wat een geweldig verhaal heeft Mo Hayder hier geschreven. Het is vreselijk spannend, lekker vlot geschreven en het vraagt of liever schreeuwt erom om, nadat je de eerste paar pagina’s gelezen hebt, in één keer uitgelezen te worden.

Recensie : Heerlijke vlotte schrijfstijl die je volledig meeneemt in het verhaal. Ik ben fan van korte hoofdstukken omdat je het boek dan sneller even tussendoor pakt. Dit boek heeft een aantal verrassende ontknopingen, waarvan ik er eigenlijk maar 2 (en dan niet ten aanzien van het hoofdverhaal maar juist bij randzaken) een beetje had zien aankomen. Knap is ook dat je gedurende het verhaal duidelijk merkt dat het onderdeel is van een serie, maar dat ik daar geen ‘last’ van had. Het is niet storend als je de boeken niet in de juiste volgorde leest.

Recensie : En weer een geweldig spannend verhaal ,mooi geschreven .Met een onverwacht einde dat ik jammer genoeg toch voelde aankomen ,neemt niet weg dat ik niet kan wachten op het volgende deel.

afzonderlijk boeken

Duivelswerk – Rot – Tokio 

Recensie : Ik heb alle boeken van deze schrijfster. Geweldige boeken maar om een of andere reden nu pas begonnen met dit verhaal. Misschien dat ik onbewust dit toch bewust voor me uit heb geschoven. Want helaas vond ik het dit keer een tegenvaller….. een onverwachte tegenvaller. Het verhaal vond ik warrig, te lang en bijna geen moment spannend. Ik vond het niet erg geloofwaardig en het einde zag ik al vanaf de helft van het boek aankomen.
Ik blijf een fan van deze auteur maar zal iedere lezer die nog nooit iets gelezen heeft van haar in ieder geval adviseren om dit boek over te slaan. Of in ieder geval dit boek te bewaren tot het einde.

Recensie : Rot komt niet in de buurt van Mo Hayders De behandeling en Vogelman, haar beste werken. Wat sindsdien van Hayders hand verschenen is sprak me steeds minder aan, voor mij reden om enkele titels geleden af te haken. De standalone Rot leek een mooie gelegenheid om de draad weer op te pakken, maar mijn toch weer hooggespannen verwachtingen zijn niet uitgekomen.

Recensie : Een boek van Mo Hayder moet je altijd wel goed kauwen. Het heeft iets surrealistisch en absurds maar toch boeit het op de een of andere manier. In Tokio zit ook nog een stukje geschiedenis die niet veel afwijkt van de waarheid. Uiteraard zo gruwelijk verteld als alleen Mo dit kan. En vergeet niet af en toe te slikken…