Elly Griffiths (1963) is een Britse schrijfster, geboren in Londen. Ze studeerde Engels aan het King’s College in Londen, en kwam nadien terecht in de wereld van de publiciteit, waarin ze jarenlang actief was. Geïnspireerd enerzijds door de verhalen over de mythes en legenden van de Norfolkse moerrassen die ze als kind te horen kreeg van haar tante, en anderzijds door het werk van haar echtgenoot die archeoloog is, debuteerde ze in 2009 met Dodencirkel  waarin voor het eerst de figuur van Ruth Galloway opduikt, hoofd van de faculteit Forensische Archeologie aan de universiteit van North Norfolk.

Ruth Galloway

Personage : Ruth Galloway, forensisch archeologe.

Recensie : Echt een boek van een beginnend schrijfster.
Hopelijk zijn volgende boeken beter. Het verhaal zit zwak en eenvoudig in mekaar.

recensie : Het is weer ’n verhaal met ’n mix van religie, archeologie, mystiek en speurwerk. door het hele verhaal loopt ruths privéleven (ze is nu zwanger) dit krijgt in het boek veel aandacht maar is verder niet storend, eerder interessant. door de korte hoofdstukjes houd ze de lezer vast en wil je snel verder lezen hoe dit verder gaat. de schrijfster heeft ’n fijne schrijfstijl en heeft zich goed ontwikkeld vanaf haar debuut. 

recensie : De verhaallijn rond het persoonljke leven van Ruth leest aangenaam, maar ik vind het wel goed dat ik de vorige boeken ook gelezen had zodat ik de verhaallijn goed kon volgen.

recensie : Hmmm … het boek leest lekker vlot weg, maar ik kwam niet verder dan tot hoofdstuk 3. Het begint als een detectiveboek, maar dan uiteindelijk komt de relatie tussen Harry, Ruth en hun kind ter sprake en dat heeft mij besluiten om het boek niet door te lezen. Ik was nieuwsgierig of er nog wat spannends zou komen, maar nee hoor ….dus heb ik even zitten doorbladeren. Meestal moet je even doorzetten, maar bij dit boek heb ik dat niet gedaan. Helaas het heeft mij niet kunnen boeien, ben er mee gestopt.

recensie : Wat was ik verrast toen ik las dat er eindelijk weer een nieuwe in de reeks van Ruth Galloway kwam. Ik had de voorgaande 4 delen gelezen en vooral van de eerste drie delen was ik zeer enthousiast. Deel 4 vond ik weliswaar iets tammer, maar ach dat is wel vaker in een reeks, en nog steeds stond mij een uiterst plezierige leeservaring voor de geest. Slechts na 45 pagina’s, terwijl ik echt bijna nooit voortijdig stop en als het dan al zover komt dan heb ik toch minimaal tot blz. 100 doorgelezen, en het boek een goede oprechte kans gegeven, maar ik kan het niet meer aan.

recensie :  

recensie :  

recensie :  

recensie :