Jef Geeraerts (1930-2015) bracht als eerste de Vlaamse misdaadroman op een internationaal niveau. Hij mag met recht en reden beschouwd worden als dé pionier van de Vlaamse misdaadliteratuur. Na zijn studies en legerdienst huwde hij, en vertrok meteen daarna naar Belgisch Kongo, waar hij zou blijven tot aan de onafhankelijkheid van dat land. Geeraerts werd geboren in Antwerpen, als enig kind in een zeer welstellende familie. Als thrillerschrijver besteedde Jef veel aandacht aan research. Vaste personages waren de politiemensen Vincke en Verstuyft, in Vlaanderen intussen bekend geworden door de langlopende tv-serie. Met De zaak Alzheimer won hij in 1986 de eerste Gouden Strop.
Vincke en Verstuyft
Personage : Vincke en Verstuyft, het integere speurders duo van de Antwerpse politie.
Recensie : Een verbazingwekkend spannend boek dat je van bij de aanvang in je greep neemt en je niet meer loslaat. Gewoonweg de top!
Recensie : De zaak Alzheimer is één van de beste boeken uit de reeks Vincke & Verstuyft (het tweede in de rij) en één van de betere boeken van Geeraerts. Het is wel een lijvig boek, maar weet van begin tot einde moeiteloos te boeien. De personages zijn heel goed uitgewerkt, de research is (zoals we van Geeraerts gewend zijn) heel puik, en ook is de actie in het verhaal nadrukkelijk aanwezig (in andere Vincke & Verstuyft verhalen is dit soms minder het geval).
Recensie : Goed boek, goed geschreven in het oud Belgisch, goed te volgen, spannend, detectiveroman over een moord in Antwerpen.
Recensie : Een van de mindere verhalen. De snelheid ontbreekt en het beschrijvende en kritische van de Amerikaanse politie, gevangeniswezen, doodsstraf is iets te lang uitgesponnen. Het is zelfs een storend element dat eerder een moment van pageturnen doet ontstaan om dit deel over te slaan. Enkel het verrassende slot laat iets zien van Geeraerts’ talent.
Recensie
Recensie : De schrijver gaat er prat op dat er heel wat research aan zijn boeken vooraf gaat, en dat bewijst hij hier ook weer door enkele dossiers bij het verhaal te voegen over het onstaan en de huidige invloed van Opus Dei. Dit alles staat echter leesbaarheid niet in de weg, want buiten één personage dat spreekt zonder interpunctie, is het boek geen zware pil, maar een vlot leesbaar, degelijk politieverhaal.
Recensie : Jef Geeraerts is één van onze betere schrijvers, daar kan geen twijfel over bestaan, maar met dit boek had ik moeite. Het verhaal is veelbelovend: een Amerikaans diplomaat is op een gruwelijk manier om het leven gekomen maar de manier waarop het onderzoek naar de moord gebeurt is minder interessant. Het is bekend dat Geeraerts zich uitvoerig informeert en documenteert over de feiten en achtergronden waarin zijn verhalen zich afspelen. In dit boek overdrijft hij naar mijn mening echter op dit vlak.
Recensie : Dossier K. is een inhoudelijk sterke roman die je blijft boeien tot het einde. De interessante achtergrond die uitvoerig wordt beschreven, is zeer leerzaam. Wel wordt het prettige leestempo soms verstoord doordat bepaalde begrippen worden uitgelegd aan het einde van het boek. Het is geen pretje tijdens spannende passages de betekenis hiervan te moeten opzoeken. Het toont echter wel aan dat de schrijver veel research heeft gedaan.
Recensie : Het verhaal is spannend en zoals we van Geeraerts gewoon zijn is er weer veel research gedaan door de auteur. Het valt echter op dat de schrijver meer en meer zijn persoonlijke mening uit over zowel politiek, koningshuis als andere hete thema’s. Of dit een goede zaak is laat ik in het midden, maar het komt het verhaal niet ten goede.
Gangreen
Personage :
Recensie : Geeraerts is een meester-verteller. Zijn personages, situaties en anekdotes tekent hij tot in het kleinste detail maar doet dit steeds volgens een ‘klare lijn’. Daardoor werken zijn schrijf- (en vertel)stijl als yoga voor de geest.
Recensie
Recensie
Recensie
Brieven
Personage :
Recensie :
Recensie
Recensie
Recensie
Matsombo
Personage : de neger Gregoire Matsombo, medisch assistent, in een afgelegen dorp.
Recensie
recensie
(Auto)Biografie
Personage : Jef Geeraerts.
Recensie
recensie
Reisverslagen
Personage : Jef Geeraerts.
Recensie
recensie
afzonderlijk boeken
18 verhalen – De ambassadeur – De coltmoorden – De heilige kruisvaart – De nachtvogels – De PG – De taaie – De troglodieten – Diamant – Dood in Bourgondië – Drugs – Geld – Goud – Het huis genaamd Les Hêtres – Het Sigmaplan – Indian Summer – Jagen – Kodiak .58 – Sanpaku – Schroot – Verhalen – Z17 – De zaak Jespers – Het vroege werk – Muziek & emotie
Recensie :
Recensie :
Recensie :
Recensie :
Recensie :
Recensie : Het genre van het boek is zeker en vast een uitgesproken thriller. Ik vind het ook erg realistisch geschreven, mede dankzij de zeer goed uitgewerkte hoofdpersonages. Alleen jammer dat het boek soms langdradig is. Aansprekende scènes met veel actie worden voortdurend onderbroken door ellenlange beschrijvingen, die geen enkele functie hebben.
Recensie :
Recensie :
Recensie :
Recensie : Geld is een boekje dat lekker wegleest, maar nauwelijks een thriller genoemd kan worden. Zoals elke Geeraerts is ook Geld doorspekt met de obligate seksscènes, cijfergegevens en merknamen. Spijtig dat aan de plot niet meer aandacht werd besteed.
Recensie :
Recensie :
Recensie :
Recensie :
Recensie :
Recensie :
Recensie : Alhoewel de plot vrij origineel van opzet is en degelijk werd uitgewerkt, gaat een deel van de geloofwaardigheid verloren door de toevoeging van het bovennatuurlijke aspect. Al bij al is het toch een aanrader, omdat Sanpaku zo totaal anders is dan het grootste deel van de boeken in het genre van het spannende boek.
Recensie :
Recensie :
Recensie :
Recensie :
Recensie :