Nicci French . Het Engelse echtpaar Sean French (1959) en Nicci Gerrard (1958) vormt samen het succesvolle schrijverskoppel Nicci French. Sean French werd geboren in Bristol, Nicci Gerrard in Worcestershire. Ze studeerden allebei Engelse literatuur aan de universiteit van Oxford, maar hebben elkaar daar nooit ontmoet. Na haar studies heeft Nicci een tijdlang les gegeven in Los Angeles en Londen, en werd nadien freelancejournaliste voor de New Statesman. Intussen trouwde ze, kreeg twee kinderen, en scheidde. Sean werd na zijn studies journalist, en werkte bij de New Statesman. Daar ontmoetten de twee elkaar. Ze trouwden in 1990, en het vervolg is bekend. In 1997 debuteerden ze met Het geheugenspel, een literaire psychologische thriller die meteen een overweldigend succes kende. Tussen 1997 en 2010 schreef het echtpaar minstens één thriller per jaar, allemaal standalones. Maar in 2011 kozen ze voor een andere weg: Blauwe maandag was het eerste deel in een reeks rond de psychoanalytica Frieda Klein.
Frieda Klein
Personage : Frieda Klein is psychoanalytica. Ze leeft een strak georganiseerd leven, dat vooral gericht is op het helpen van anderen. Niet alleen haar patiënten.
Recensie : In rap tempo uitgelezen, spannend, interessant, verrassend plot en goede psychologische diepgang, komisch hoe jozef in het verhaal komt, leuk bedacht. Minpunt : te veel personages
Recensie : Met Blauwe maandag had ik in het begin best veel moeite om er doorheen te komen. Toch doorgezet en uiteindelijk zat ik er helemaal in. Dinsdag is voorbij kon ik bijna niet wegleggen, het enige wat ik af en toe lastig vond zijn alle plaatsnamen, rivieren en delen van Engeland die beschreven werden, kon er soms lastig een beeld bij vormen, omdat ik niet uit Engeland kom. Wel erg leuk dat gebeurtenissen uit Blauwe maandag ook nog een rol spelen in dit boek. Goed boek, met fijne plotwendingen. Nu beginnen in Wachten op woensdag.
Recensie : Dit 3 de deel vond ik iets minder dan de 2 vorige delen omdat er ook meer personages in voorkwam en ik echt wel mijn hoofd er bij moest houden wie ze allemaal waren. Maar niettegenstaande heb ik ook weer genoten van dit deel.
Recensie : De vorige delen heb ik ook gelezen, maar was ik niet kapot van. Ik vond Frieda best wel irritant en de verhalen langdradig. Maar dit deel vond ik echt goed. Het is anders geschreven dan de delen hiervoor. Het verhaal zoemt meer in op het leven van Frieda en haar kindertijd. Iets wat ik best wel miste in de vorige delen. Het verhaal is vlotter geschreven, maar toch spannend. Ergens is het boek ook een beetje luguber.
Recensie : Dit deel begon zo anders dat ik even twijfelde of ik wel het goede deel te pakken had. Ik had verwacht weer in het oude vertrouwde verhaal verder te gaan, maar nee! Ik wil niet teveel verklappen, maar echt knap hoe ze dit vijfde deel zo’n twist hebben weten te geven. Je dacht de hoofdpersoon Frieda Klein in de eerste vier delen toch wel wat te hebben leren kennen, maar in dit boek blijkt van niet en dat ze totaal anders handelt dan je verwacht: gaaf! De spanning blijf van het begin tot het eind en het plot is goed uitgewerkt. Ik kijk uit naar ‘Als het Zaterdag wordt’!
Recensie : Spannend boek met een onverwacht einde van de zoektocht, maar ook stopt het zeer spannend.
Tot dusver mede 1, samen met deel 5, van de beste boeken van de reeks.
Recensie : ‘Zondagochtend breekt aan’ voelde voor mij aan als een ’tussenboek’; een boek dat Nicci French wilde schrijven, maar waarvan niet helemaal duidelijk wordt waarom het geschreven wordt. Het is wel weer spannend, maar heel anders van karakter dan de eerdere boeken. Ook wat populairder geschreven, wat in dit geval afbreuk doet aan het hoge spanningsgehalte van de vorige boeken.
Recensie : De ene wat mooier dan de andere, maar een serie die goed geschreven is en laat zien hoe Frieda klein in gevecht zit met Dean Reeve .Het einde vond ik ietwat teleurstellend.
Maud O’Connor
Personage : Rechercheur Maud O’Connor
Recensie : De eerste helft van het boek is goed geschreven. De spanning loopt op en de personages worden tegen elkaar uitgespeeld door het verdwijnen van Charlotte Salter. Echter dertig jaar later herhaalt zich het hele verhaal en komt er maar geen gang in.
recensie :
afzonderlijk boeken
Bezeten van mij – De bewoonde wereld – De gunst – De mensen die weggingen – De rode kamer – De verborgen glimlach – Het geheugenspel – Het veilige huis – Huis vol leugens – In hechtenis – Medeplichtig – Onderhuids – Tot het voorbij is – Vang me als ik val – Verlies – Verloren – Wat te doen als iemand sterft – Wie niet horen wil
Recensie : Mijn persoonlijke mening: dit is een boek met 5 sterren in hoofdletters.
Geweldig boek waar je na afloop echt even van bij moet komen.
Recensie : Hoe dit boek je vanaf de eerste pagina enorm boeit is zeer fijn! Je wordt er echt ‘ingezogen’ je kan het boek maar moeilijk wegleggen!
Recensie :
Recensie : Voor een klein prijsje gekocht en ik moet zeggen dat ik het een erg vermakelijk boekje vind! Ik vind het verhaal erg leuk geschreven, op een vlotte, fijne manier, en de personages kwamen voor mij echt tot leven. Ik vind Joey een interessant meisje met veel fantasie en ik vind het verhaal enigszins verdrietig. Het is op een lieve, luchtige manier geschreven en dat maakt het niet zo zwaar. Ik heb geen spijt van mijn aankoop. Ik geef het vier sterren!
Recensie : Er zijn naar mijn mening onnodige plots die het verhaal langdurig maakt, maar het hele verhaal zelf is niet erg spannend. Het einde is verwachtbaar.
Recensie : Deze heb ik in 1 ruk uitgelezen. Lekker boek voor tussendoor. Niet bijster spannend, maar wel met onverwachte wendingen en toch een verrassend einde. Zeker wel een aanrader!
Recensie : Toch was ik niet zo enthousiast als ik hoopte te zijn. Het begin vond ik teleurstellend en verwarrend. Een hoop personages werden geïntroduceerd en het was echt puzzelen om ze uit elkaar te houden en te weten wie een gezin vormde. De vaart in het verhaal was verdwenen en ik moest me echt aansporen om verder te lezen.
Recensie : Dit is voor mij een “minder” boek van Nicci French, het is niet zo spannend als de andere boeken, maar ze gaan in dit verhaal wel dieper in op de psyche van het hoofpersonage, de twijfel, de onzekerheid. De spanning loopt tegen het einde van het boek wel even op, maar niet zoals ik verwacht van Nicci French. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik het geen goed boek vind, maar het is “ietsje” minder dan de andere boeken.
Recensie : Na wat boeken uit de Frieda Klein reeks eens gekozen voor een stand alone van Nicci French. Wat een teleurstelling! Hoewel de schrijfstijl mij wel aanspreekt vond ik het verhaal ongeloofwaardig en vergezocht. Kan me niet voorstellen dat de politie niet door zo’n verhaal heen zou prikken. Jammer.
Recensie : Je hebt van die boeken dat je het jammer vindt dat je bij de laatste bladzijde komt. Wat een leuke en onderhoudende thriller over Tabitha die zichzelf in de rechtbank verdedigt. Ook de plot is best wel verrassend. Aanrader !!
Recensie : Moest er echt inkomen in dit verhaal.
Het switchen tussen ervoor en erna vondt ik in het begin niet fijn.
Toen het verhaal liep , wilde ik weten hoe het afliep.
Het verhaal liep anders dan ik dacht, en toen het uit was . Was het ook goed.
Recensie : Een goed verhaal, vlot om te lezen.
Ik heb het boek met veel lees plezier uitgelezen.
Recensie : Moest er echt inkomen in dit verhaal.
Het switchen tussen ervoor en erna vondt ik in het begin niet fijn.
Toen het verhaal liep , wilde ik weten hoe het afliep.
Het verhaal liep anders dan ik dacht, en toen het uit was . Was het ook goed.
Recensie : Ik had al ‘geheugenspel’ en ‘de rode kamer’ van Nicci French gelezen, die ik allebei erg goed vond. ‘Vang me als ik val’ is dus het derde boek wat ik van hun lees, maar ik vond het nogal een teleurstelling…
Naar mijn mening wordt het eerste deel veel te lang gerekt en na een tijdje begonnen de eindeloze belevenissen van het hoofdpersonage mij wat te irriteren. Ik dacht voortdurend “ja, ik snap nu wel hoe het zit, kunnen we doorgaan met het verhaal?”. Het tweede deel vond ik dan weer wel terug boeiend, er kwam weer vaart in het verhaal. Al bij al vond ik het einde nog wel goed, maar over het algemeen sprak het boek me weinig aan.
Recensie : Erg knap om in zo weinig bladzijden, een compleet verhaal met bijhorende sfeer en emoties neer te zetten.
Recensie : Het is wel een aardig verhaal. Maar het boek heeft een paar grote nadelen, vind ik. Het is één lang verhaal, niet opgedeeld in hoofdstukken. Daardoor is het moeilijk om het tussendoor eens weg te leggen. Daarnaast, en meer inhoudelijk, vind ik de redenering waarom iemand de dader zou moeten zijn wel heel erg zwak. Het kwam op mij over als ‘alle vogels vliegen, deze mug vliegt, dus is het een vogel’. Voor iets wat toch eigenlijk een who-did-it is, vond ik dat toch erg ondermaats en ongeloofwaardig.
Al met al zeker wel een aardig verhaal, dat mooi verwoordt hoe een moeder die denkt haar dochter kwijt te zijn elke nog zo krankzinnige strohalm vastgrijpt. Maar ik vond het zeker geen “ijzersterke thriller” zoals Libelle op de achterkant beweert en ook het predikaat “literair” vond ik het niet waardig.
Recensie : Ik vond dit een van de minst spannende thrillers van French. Voor mij hangt hij te veel aan allerlei toevalligheden en onwaarschijnlijkheden aan elkaar. De grootste onwaarschijnlijkheid waarop het hele boek gebaseerd is, is het feit dat de weduwe van de onverwachts overleden man bijna onmiddellijk vermoedt dat haar man een relatie had met de vrouw met wie hij dood in de auto werd aangetroffen. Niet alleen zij, ook al haar vrienden en kennissen gingen daar vanuit. Ze hadden een goed huwelijk, geen reden voor dit vergezochte argwaan. Ook alle scènes op het kantoor waar ze ging werken om achter de waarheid te komen, berusten veel te veel op puur toeval.
Recensie : Nicci French heeft wederom een spannende psychologische thriller geschreven, met een uiterst onverwachte ontknoping.