Christelle Dabos is in 1980 geboren in Frankrijk en verhuisde na haar studie naar België. Toen ze in 2007 ziek werd en aan bed gekluisterd was, begon ze te schrijven. Met haar debuut won ze de Gallimard Jeunesse-RTL-Télérama First Novel Competition en de Grand Prix de l’Imaginaire. Inmiddels is ze uitgegroeid tot een van de populairste YA-schrijvers in Frankrijk.
De spiegelpassante
Personage : Ophelia, een eigenzinnig buitenbeentje en onbegrepen genie van de ark Anima, heeft twee gaven: ze kan de geschiedenis van voorwerpen lezen en ze kan reizen via spiegels.
Recensie : De IJzige Verloofde is voor een Young Adult vrij dik; het boek telt bijna 500 bladzijden. Toch voelde het helemaal niet alsof ik een dikke pil aan het lezen was; ik had het boek vrij snel uit. Enkel in het begin kwam het verhaal voor mijn gevoel wat traag op gang. ik moest er echt even inkomen. Na een aantal hoofdstukken zat ik echt in het verhaal en kon ik het boek niet meer wegleggen. Ik wilde -nee moest- weten hoe dit verhaal verder ging. De IJzige Verloofde is een absolute aanrader voor alle Fantasy liefhebbers onder ons!
recensie : Hoewel ik ‘De ijzige verloofde’ al een heel leuk verhaal vond, vind ik het tweede deel echt geweldig. Niet alleen is er meer spanning aanwezig, maar ook Ophelia maakt een echte groei mee in haar persoonlijkheid ,alsook de relatie tussen Ophelia en Thorn. Als dit nog maar het tweede deel is in de serie dan kijk ik enorm uit naar het derde en vierde deel.
recensie : De schrijfstijl is, net als in de voorgane delen, pompeus. Dit kan twee redenen hebben: de rijke fantasie van de auteur en de vertaling uit het Frans. Deze schrijfstijl maakt de boeken moeilijk leesbaar. Bovendien zorgt het ervoor dat je je niet in het verhaal kunt verliezen. Tel daar het uitblijven van een rode draad bij op en je hebt een boek dat je makkelijk aan de kant kunt leggen. Tevens is de naam van de serie na dit derde deel nog niet duidelijk, want het reizen door spiegels gebeurt minimaal. Ondanks de fantasierijke wereld en de exponentiële groei van hoofdpersoon Ophelia nodigt het verhaal niet uit om tot het einde geboeid te blijven. Sterker nog, het maakt niet nieuwsgierig naar de grande finale van deze serie.
recensie : De originele verhaallijn uit de eerste 2 boeken werd met de introductie van de Ander al op een zijweg geplaatst. In dit 4e deel is het de lezer bijna onmogelijk gemaakt om de complete essentie van het verhaal te doorgronden. Naarmate het verhaal vordert hoop je als lezer steeds weer op verlossing maar het verhaal stuwt zichzelf tot een babelonische opeenstapeling van bijvoeglijke naamwoorden en ondoordringbare plotwendingen. Het enige wat dit boek voor mij gered heeft is de nieuwsgierigheid naar het eind van het verhaal. Iets wat helaas met een blik in de spiegel werd afgedaan.
Heel jammer, aangezien ik van de eerste 3 delen genoten had.