Toni Coppers Toni Coppers is schrijver en scenarist. Hij debuteerde in 1995 met De beha van Madonna; brieven van een reiziger, waarin hij literaire reisbrieven schreef aan vrienden en bekenden. In die tijd was hij reisjournalist voor Radio 1 en produceerde hij meerdere reisprogramma’s bij de openbare omroep. Hij werd vooral bekend door zijn misdaadromans rond de Antwerpse commissaris Liese Meerhout, welke in 2016 zijn uitgebracht als tv-serie onder de titel Coppers.
Liese Meerhout
Personage : Inspecteur Liese Meerhout
Recensie : Toni Coppers heeft een hele prettige schrijfstijl, waarmee hij met een vleugje ironie de wereld beschrijft van kunstminnend Vlaanderen. De bijrollen die hij introduceert hebben lekker eigenzinnige trekjes als comic relief op de zwaardere themas die geïntroduceerd worden. Zo is er de lesbische vriendin Laura, met haar knipperlichtrelatie met een Marokkaanse, en tante Elisabeth die zich presenteert als een Engelse kakmadam.
Helaas weet Coppers het thrillerelement een tikkeltje minder sterk vol te houden. Echt spannend wil het nergens worden, daarvoor zijn zijn karakters iets teveel aan het genieten van dure wijnen en lekker hapjes in trendy restaurantjes. De spannende passages zijn te schaars en de belangrijkste plotwendingen gebeuren buiten het gezichtsveld van de karakters. Ik hoop dat er in een volgend deel meer aandacht is voor de spanning en iets minder voor de sfeerbeschrijvingen van Brussel. In ieder geval is dit een serie om in de gaten te houden, want na dit eerste deel kan ik stellen dat het de potentie heeft om uit te groeien tot een nieuwe franchise.
Recensie : Het is een spannend boek, dat het ook goed zou doen als script voor een Vlaamse zondagavond politieserie. De plot is niet alledaags. Via raadsels wordt hij stap voor stap ontrafeld en al kan je vragen stellen bij de geloofwaardigheid, meeslepend en verrassend is hij alleszins. Kortom, Engel is een lekker meeslepende thriller en Liese is een personage met veel toekomstperspectief. Het zou wel eens kunnen dat Coppers binnenkort, net als Aspe en Deflo, steevast bovenaan de bestsellerlijsten belandt.
Recensie : Het boek is weer top geschreven, zoals we verwacht zijn Coppers. Er zijn wel weer enkele minpuntjes. Ten eerste, er worden zodanig veel verbanden gelegd, tot dat op een bepaald moment er teruggeschakeld werd naar een eerder verband. Dan moet de schrijver het verband weer uitgebreider uitleggen, omdat we het ons meestal niet meer tot in detail herinneren. Het tweede minpuntje vind ik het einde, het wordt zo kort beëindigd, op twee pagina’s wordt heel het einde verteld. Maar de minpuntjes kunnen niet op tegen de positieve punten.
Recensie : Een krappe 3*.
Niet echt spannend en boek bestaat bijna geheel uit dialogen.
De start was zeker goed en verrassend. Ik vond wel dat er teveel blz. werd uitgeweid over niet ter zake doende feiten en gebeurtenissen. De soms aanwezige humor was aangenaam. Wat vond ik eigenlijk van de hoofdrolspelers Liese en Sura? Geen idee…het blijven voor mij wat inhoudsloze, bleke personages.
Qua schrijfstijl leest het grootste gedeelte vlot weg, wel zijn er af en toe Belgische woorden en dialecten. Dat las niet echt fijn.
Het zal mij verbazen als ik volgende week nog weet waar dit boek over ging.
Recensie : ‘Stil bloed’ is geen thriller, waarbij je de nodige actie scènes kan verwachten
Maar het is een sterk verhaal waarbij het politie onderzoek de hoofdtoon voert en mooi uitgewerkt wordt. Langzaam vallen de puzzelstukjes in elkaar met de nodige onverwachte wendingen.
Recensie : Een mooie misdaadroman met een maatschappelijk accent.
Recensie :
Vlot geschreven thriller, waarin de spanningsbogen voldoende zijn uitgewerkt. Verrassende twist, het zit knap in mekaar. De hoofdfiguren mochten van mij wel wat meer uitgediept worden, maar het is zeker een uitstekende policier.
Recensie : Dit moet een van de beste boeken uit de Liese Meerhout serie zijn.
Wat een spanning, wat een emoties.
Recensie : Dit boek leest als een trein, vol opbouwende spanning die je doet verlangen naar de volgende pagina. Een boek die mij doet verlangen naar het lezen van meer boeken van Toni Coppers.
Recensie : Het verhaal de Hondenman is weer een echte Coppers, tot het einde toe houdt Toni je in spanning en heb je nog geen idee waar het heen gaat. Waardoor ik door lezen wil en eigenlijk geen tijd heb om iets anders te doen. De diepgang en de gruwel daden zijn duidelijk aanwezig en ik geniet.
Recensie : Het boek kent heel veel plotwendingen. Het blijft heel lang onduidelijk wat de verschillende verhaallijnen met elkaar te maken hebben en je kan ook nergens een vermoeden krijgen wie de daders van de moord op Michiels kan zijn of wie de mol bij de politie is omdat je telkens op het verkeerde been wordt gezet. Pas heel laat in het boek komt er verrassend een verhaallijn bij die toch linkt aan de andere zaken en vallen de puzzelstukjes allemaal op hun plek. Pas nadat ik het boek had dichtgeslagen werd me de titel In naam van de vader duidelijk en bleek ik er de hele tijd de verkeerde interpretatie aan gegeven te hebben.
Recensie : Met ‘De zomer van de doden’ heeft Coppers weer een mooie Liese Meerhout neergezet, voor mij een van de betere. Kan de man zichzelf nog overtreffen? We zullen het zien. 4,5 ster voor deze kanjer.
Recensie : Ik vond dit niet het beste boek van Toni Coppers en ook niet van deze reeks. Het was traag, duurde lang voor iets van spanning kwam en dan nog vond ik het lang niet zo spannend als andere delen. Ik hoop dat de magie niet verdwenen is, benieuwd naar het volgende boek.
Recensie : Ik heb het boek vlot kunnen lezen, al moet het mij van het hart dat ik af en toe de aandacht dreigde te verliezen. Dat ligt aan de schrijfstijl van Coppers. Coppers schrijft goed, met veel oog voor details, maar dat haalt wel de nodige vaart uit het verhaal.
Recensie : Coppers is al een tijdje over zijn hoogtepunt heen. Ik was een groot fan en las alle boeken, maar de laatste drie, vier boeken vallen me erg tegen. Coppers is een beetje te veel op zijn eigen creaties gesteld geraakt en het gevolg is dat de beschrijving van de persoonlijke relaties nogal klef worden.
Recensie : Door de snel elkaar afwisselende perspectieven wordt het verhaal levendig gehouden en de spanning opgebouwd. Coppers doet dit op kundige wijze en toont ermee tot de top van de Nederlandstalige crime te horen.
Recensie : Zoals eigenlijk alle delen leest Messias heel vlot, zonder moeilijke woorden of zinnen. Het is een lust om te lezen. De dialogen lopen goed en voelen natuurlijk aan. Er worden enkele interessante personen opgevoerd, zoals Marga Willockx die in een hut in de bossen van de kolonie van Wortel woont. Zo leer je tussendoor ook iets bij over deze voormalige landloperskolonie. Er zit nog meer dan voldoende potentieel in deze serie.
Recensie : De moord op Arno Linter is een volbloed Coppers waarin de lezer vanaf de brute openingsscène tot aan de spannende, verrassende ontknoping kan meespeuren. Of de vastberaden Liese zich ditmaal weer in de problemen stort, of inspecteur Masson zijn zwarte drankduivels kan bedwingen, of het goedkomt met Matthias die moeder Nelles hotelkeuken verlaat… dat deel van het verhaal schrijft zichzelf.
Recensie : Zoals altijd: goed geschreven, goed verhaal, vlot te lezen, op naar de volgende!
Recensie :
Alex Berger
Personage :
Recensie : Toni Coppers heeft een vlotte schrijfstijl. Dat hij een Vlaming is, merk je aan zijn woordkeuze, en is een pre, gezien het feit dat het boek grotendeels in België speelt. De verwijzing naar de schilder Margritte heeft Coppers op een perfecte manier in het verhaal verwerkt. Ook de cover is buitengewoon goed gekozen.
De afronding in het verhaal is een beetje abrupt. In nog geen twee laatste bladzijden kwam allerlei informatie op tafel met betrekking tot het plot. Desalniettemin kan ik dit boek van harte aanraden. En ben ik benieuwd naar het volgende deel waarin Alex Berger de hoofdrol speelt.
recensie : In het begin komen er veel personages aan bod en worden de verhaallijnen zorgvuldig uitgezet. Dan is het dus belangrijk dat je je aandacht er echt bij houdt. Maar als je er eenmaal in zit, leest het supervlot, zoals een ware meester betaamt. De spanning is niet voortdurend op maximaal niveau, maar zo kun je zelf lekker meedenken over het plot. Zeker naar het einde neemt de spanning toe en tekent zich een ongelooflijk goed gevonden plot af.
recensie : Wie graag een goede serie wil lezen, zal met de Alex Berger- serie zeker worden beloont. Het zwaartepunt ligt niet zozeer alleen bij de moorden, maar zeker ook bij de personages. Hierdoor lees je geen thriller waarvan je op je puntje van de stoel zit, maar eerder een thrillerroman, want de balans ligt toch ergens tussen deze twee genres wat mij betreft.
recensie :
David Cleeffs
Personage :
Recensie : Hoewel het karakter zeer amusante uitspraken doet, voor alles een uitleg heeft een veel weetjes aan me heeft uitgelegd, was het echt zeer moeizaam voor me.
Hij las voor mij persoonlijk niet vlot en bleef maar duren. Ik heb hem dan ook verschillende keren aan de kant gelegd.
recensie : Het boek is erg chaotisch, te veel verhaallijnen, wel komisch, maar het kom me niet echt boeien.