In John van Loen, over de rooie tekent biograaf Rick van Leeuwen een verrassend portret op van een nuchtere en opgewekte man, die niet alleen veel prijzen en trauma’s heeft verzameld, maar ook talloze sappige verhalen uit de voetbalwereld deelt.
In de jaren tachtig en negentig liep op de Nederlandse velden een boomlange spits rond met felrood haar, wat hem bijnamen opleverde als ‘De Vuurtoren’ en ‘Lantaarnpaal’. Een atypische voetballer waar supporters graag hun frustraties op botvierden. Van spreekkoren van de tribunes tot zelfs doodsbedreigingen aan huis aan toe. Maar De Vuurtoren bleef altijd overeind.
John van Loen (1965) speelde voor onder andere FC Utrecht, Roda JC, Anderlecht, Ajax en Feyenoord. Als spits was hij betrokken bij veel momenten die in het collectieve voetbalgeheugen zijn gegrift. Hij speelde onder trainers als Van Hanegem, Van Gaal, De Mos en Beenhakker. En hij maakte deel uit van de Oranjeselectie tijdens het WK ’90. Maar Van Loen is ook ‘de man die Georges Grün liet lopen’, waardoor Oranje kwalificatie voor het WK ’86 misliep.
Als mens is hij getekend door de vroege breuk met zijn familie, die hem als jonge profvoetballer financieel benadeelden. Een gevoelig onderwerp voor hemzelf, maar ook een blinde vlek in de voetbalwereld. Anno 2021 is John van Loen alweer toe aan zijn derde leven. Zijn huwelijk liep na vijfendertig jaar op de klippen, als vader van zijn enige kind kreeg hij de schrik van zijn leven en in het voorjaar van 2021 overleefde hij een hartinfarct, waarna hij moest herstellen van een zware hartoperatie. Maar John van Loen blijft altijd zichzelf.